www.petsetidis.gr

Λογοτεχνία

Χατζηβασιλείου - Ελευθεροτυπία (2001)

Δεν είναι εύκολο για έναν συγγραφέα με καθιερωμένο στιλ, που έχει επιβάλει κατά έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο την επιφάνειά του στα γράμματα, να αλλάξει αίφνης τα δεδομένα του και να στραφεί σε εντελώς απρόσμενη κατεύθυνση.

Περισσότερα...

Θεοδοσοπούλου - Το Βήμα (2001)

Σε μια εποχή όπως η σημερινή, που οι τραγελαφικές καταστάσεις και οι σπαραξικάρδιες ιστορίες αποτελούν τον κανόνα, παραδόξως τα σατιρικά έντυπα ουσιαστικά απουσιάζουν, οι σατιρικές στήλες στις εφημερίδες ελλείπουν παντελώς, όσο για τους σατιρικούς συγγραφείς είναι περισσότερο από ποτέ ένα είδος εν ανεπαρκεία. Αν και στην πεζογραφία, ιδίως των νεωτέρων, φαίνεται να ευδοκιμεί η παρωδία, συνήθως σπρωγμένη προς το γκροτέσκο, λείπουν οι ευτράπελες αφηγήσεις. Να όμως που προέκυψε και ένα σκωπτικό ανάγνωσμα εκεί όπου λιγότερο αναμενόταν. Αντί αθηναίου σατιρογράφου, ένας εξ επαρχίας ορμώμενος. Αντί ενός ρηξικέλευθου στην πρώτη νεότητα, ένας ήδη ώριμος. Ωστόσο η πραγματική έκπληξη εντοπίζεται στην ειδολογική μετάταξη ενώ προσμέναμε τη σάτιρα από κάποιον σαρκαστή, αυτή ήρθε από έναν συγγραφέα της μνήμης, και δη φιλοεμφυλιοπολεμικό.

Περισσότερα...

Μενδράκος - Αυγή (2001)

«…Αλλά η αφηγηματική επέκταση δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό στο νέο έργο του πεζογράφου. Επιστρατεύοντας και αξιοποιώντας όλες τις παράλληλες ιδιότητές του, κατορθώνει να υπερκεράσει όλα τα έως τώρα κείμενά του. Η ροή του λόγου, το γλωσσικό όργανο, η ευρηματικότητα και η στέρεα δομή στο βιβλίο του, σηματοδοτούν μια νέα περίοδο στη συγγραφική του πορεία.

…………………………………………………………………………………………………………….

Η σπινθηροβόλα γραφή του κειμένου, η εμπλουτισμένη με κάποιες αχνές σκαριμπικές ανταύγειες, σου επιβάλλει να αντιπαρέλθεις την όποια υπερβολή και να δεχτείς την πρόταση του πεζογράφου για μια πραγματικά δυνατή παρωδία.»

Τάκης Μενδράκος

«Η ΑΥΓΗ», Πέμπτη 10 Μαΐου 2001

Ζήρας - Διαβάζω (1999)

Ο Δημήτρης Πετσετίδης, από το 1986, όταν δημοσίευσε σε ώριμη ηλικία την πρώτη συλλογή πεζών του, Δώδεκα στο δίφραγκο, εμμένει στη σύντομη πρόζα. Έχω επισημάνει και με άλλες ευκαιρίες ότι όσοι έχουν συμβάλει στην ανθοφορία του ελληνικού διηγήματος κατά τα τελευταία χρόνια (και ανάμεσά τους ο Πετσετίδης) στράφηκαν συνειδητά, γνωρίζοντας από μέσα τις σχέσεις ιδιοσυγκρασίας και γραφής, προς το διήγημα. Ο αφηγηματικός μινιμαλισμός, μ’ αυτή την έννοια, ανταποκρίνεται σε μια ορισμένη οπτική μικρογραφίας, όπου διευρύνονται και γίνονται καθαρότερες οι γραμμές ενός γεγονότος που διαφορετικά θα παρέμενε στη σκιά.

Περισσότερα...

Μαγκλίνης - Καθημερινή (1999)

Είναι, δυστυχώς, αλήθεια ότι με τις καλές και ευγενείς προθέσεις δεν γίνεται η καλή λογοτεχνία. Η σκέψη αυτή έρχεται στο νου διαβάζοντας τα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή «Ο Σαμπατές ζει και άλλες ιστορίες του γλυκού νερού» του Σπαρτιάτη διηγηματογράφου Δημήτρη Πετσετίδη (1940).

Περισσότερα...

Υποκατηγορίες