www.petsetidis.gr

Τοπικός του Λέοντος

Παπαγεωργίου - Ίνδικτος (2001)

…σίγουρα με τον Τροπικό του Λέοντος όχι μόνο δεν αναθεωρούμε τις θετικές κρίσεις, το αντίθετο- καθώς ο ίδιος εισέρχεται σε νέα αφηγηματικά σύνορα - , τις επαυξάνουμε, αντιλαμβανόμενοι το αέναον της υπερβολής. Γιατί πράγματι, στο πρόσφατο βιβλίο του ο Πετσετίδης ανατρέπει κάθε λογική ερμηνεία του σύγχρονου κόσμου˙ κάθε κατακτημένη σχέση κοινών θνητών˙ κάθε πρακτικό προσόν που μπορεί ένας άνθρωπος να διαθέτει˙ την ιστορική αλληλουχία, την πολιτική εκδοχή, την αστυνομική έρευνα, την εκδοτική εμπειρία, προσπάθεια ή απόπειρα, τη λογοτεχνική και κριτική αντιμετώπιση, την ποδοσφαιρική ικανότητα, την ερωτική υστερία, κάθε τεχνολογική ανακάλυψη, το αναγνωστικό δάνειο,, το μαθηματικό θεώρημα,κ.ο.κ.

Περισσότερα...

Παπαγιώργης - Αθηνόραμα (2001)

Η κωμική φλέβα απουσιάζει από την ελληνική λογοτεχνία, όσο για το λόγο είναι δύσκολο να εντοπιστεί. Δεν υπάρχει Έλλην Γκόγκολ, Σουίφτ ή Ραμπελέ για τον απλούστατο λόγο ότι η σάτιρα έρχεται σαν κρίση της ίδιας της σοβαρότητας. Ευχής έργο θα ήταν συγγραφείς με αναγνωρισμένο τάλαντο – σαν τον Βιζυηνό, για παράδειγμα – να είχαν αφήσει και κωμωδιογραφήματα. Υπάρχει βέβαια ο Τσιφόρος, αλλά εκεί έχουμε να κάνουμε με δημοσιογραφικής υφής απόδοση, η οποία θήτευσε μάλλον στην επιθεώρηση παρά στην κοινωνική σάτιρα που προβάλλει αξιώσεις.

Περισσότερα...

Αράγης - Πλανόδιον (2001)

Κρίνοντας λοιπόν με βάση τα προηγούμενα, θα έλεγα πως η φαντασιοκοπική πλευρά του Μπονασπάρτη δεν είναι παρά η άλλη όψη, η αντίστροφη, της εθνικής μας ασημαντότητας, δοσμένη σε προσωπικό επίπεδο. Το «της εθνικής μας» βγαίνει από τα στοιχεία που δίνει και τους υπαινιγμούς που κάνει μέσα στο κείμενο ο συγγραφέας. Διαφορετικά, αν είχαμε μια ουδέτερη φαντασιοκοπία ή έναν νοσταλγικό προσανατολισμό προς τα παιδικά χρόνια, το κείμενο θα ήταν εθνικά άχρωμο. Πράγμα που στην περίπτωσή μας δεν συμβαίνει.

Περισσότερα...

Παγανός - Διαβάζω (2001)

… Ο Δ. Πετσετίδης πεζογράφος που πατάει γερά στην παράδοση της καλύτερης ρεαλιστικής μας διηγηματογραφίας, με τον Τροπικό του λέοντος αποδεικνύει με τρόπο πολύ πειστικό ότι δε μένει στατικός στα μέχρι τώρα επιτεύγματά του, αλλά μπορεί να ανανεώνεται και να αναζητεί νέες μορφές έκφρασης….

Περισσότερα...

Στασινοπούλου - Εντευκτήριο (2001)

Συγγραφέας βιωματικός, ο Δημήτρης Πετσετίδης συνάπτει, στα έως τώρα βιβλία του, τον ιστορικό με τον προσωπικό βιολογικό του χρόνο. Γεννημένος ο ίδιος το 1940, αρχίζει τις ιστορίες του από την Κατοχή, τον Εμφύλιο και την μετεμφυλιακή Ελλάδα. Τέσσερις συλλογές διηγημάτων η μέχρι τώρα παραγωγή του: Δώδεκα στο δίφραγκο (1986)˙ Το παιχνίδι (1991)˙ Επίλογος στα χιόνια (1993)˙ Ο Σαμπατές ζει (1998). Ξαφνικά αλλάζει ύφος, θέμα και γραφή, και μας προσφέρει ένα βιβλίο ανατρεπτικό, ευφρόσυνο και πάνσοφο. Κύμα διαρκών εναλλαγών, εκπλήξεων, συνειρμών, μεταμφιέσεων και συνειδητών παραπομπών μας παρασύρει και μας απογειώνει.

Περισσότερα...