Καρακώτιας - Προοπτική (2004)

Κριτικές

- Σε Ξένο Γήπεδο

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 04:02

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«… Ο Πετσετίδης αντιμετωπίζει με έκδηλη συμπάθεια τους ήρωές του, τα πάθη τους, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες τους, τις εμμονές τους με τις αναμνήσεις τους. Άλλωστε είναι ευδιάκριτες πολλές αυτοβιογραφικές αναφορές. Συχνά όμως είναι εμφανής και μια διακριτική ειρωνεία, όχι τόσο για τους ήρωές του αλλά για το παιχνίδι της ζωής, έστω και αν το βλέπει απ’ τη σκοπιά των πάντα χαμένων. Οι αφηγηματικοί τόνοι είναι εξαιρετικά χαμηλοί και αντιστοιχούν στα όσα εκφέρονται, όπως εξάλλου και η σεμνή και λιτή χρήση της γλώσσας. Τα διηγήματα της συλλογής εκπέμπουν ένα ιδιαίτερο ήθος και διασώζουν στους κυνικούς καιρούς μας – χωρίς να εξιδανικεύουν το παρελθόν, ούτε να ξεπέφτουν στο μελό – τη μνήμη, το συναίσθημα και τον στοχασμό για τα πράγματα της ζωής.

Κώστας Καρακώτιας

«ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ» 20 Μαρτίου 2004

Χατζηβασιλείου - 7 / Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (2004)

Κριτικές

- Σε Ξένο Γήπεδο

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 04:01

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«Μετά τον ανατρεπτικό «Τροπικό του Λέοντος» (2001), όπου και ένα σωστό πανηγύρι με τα λογοτεχνικά είδη και τις συμβάσεις τους, ο Δημήτρης Πετσετίδης επιστρέφει σε οικεία μάλλον εδάφη. Τα μικρά και αθόρυβα δράματα της καθημερινότητας, από την αθεράπευτη νοσταλγία της νεανικής ηλικίας και τους έρωτες που όσο περνά ο καιρός υποχωρούν και ξεφτίζουν ώς τις ποικιλόχρωμες αναμνήσεις της εφηβείας και τον παραλυτικό φόβο του θανάτου ενόσω όλο και μεγαλώνει ο κύκλος των φίλων που εγκαταλείπουν τη ζωή, αποτελούν το βασικό θεματικό καμβά στα περισσότερα διηγήματα της νέας συλλογής του Πετσετίδη, η οποία κυκλοφορεί με τίτλο «Σε ξένο γήπεδο» από τις εκδόσεις Πατάκη.

…………………………………………………………………………………………………………..

Ο Πετσετίδης έχει τον τρόπο να τα λέει όλα αυτά χωρίς την παραμικρή προσποίηση, με μιαν έκφραση εντελώς φυσική, που κινείται σαν να μην συμβαίνει απολύτως τίποτε στο περιβάλλον, σαν η αταραξία να αποτελεί το μοναδικό και απαραβίαστο χαρακτηριστικό του την ώρα που κάτω από την επιφάνεια βράζει το σύμπαν.

Καλύτερα διηγήματα της συλλογής, τα «Για την Παναγιώτα», «Το στοίχημα», «Αέρα, πατέρα», Σύντομη συνάντηση», «Η αθάνατη παρτίδα», «Το ματ της Νένας», «Εκδρομή και ποδόσφαιρο» και «Νυχτερινή κολύμβηση». Διακρίνονται όλα για τη γεροδεμένη οργάνωση της πλοκής τους, από την οποία δεν λείπει κι ένα στοιχείο προσεκτικά προετοιμασμένης έκπληξης.»

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου

«7» έκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, 15/2/2004

Παπαδημητρακόπουλος - Ελευθεροτυπία (2004)

Κριτικές

- Σε Ξένο Γήπεδο

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 04:01

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«… Με λιτά και καίρια εκφραστικά μέσα και ώριμη πλέον τεχνική, με σύντομες και υπαινικτικές αναφορές, ο Πετσετίδης καταφέρνει, με την αφηγηματική του μαγγανεία, να υπερβεί το ιστορικό γεγονός και να αναγάγει καταστάσεις και πρωταγωνιστές στην περιοχή των σύγχρονων μύθων.

Η συγγραφική του σαγήνη βρίσκει τους πιο συναρπαστικούς τόνους της όταν (κατά τη χθαμαλή και γραμμική ανάπτυξη της αφήγησης) εισβάλλει ξαφνικά ένα ποιητικό, απολύτως υπερρεαλιστικό στοιχείο, που αφαρπάζει τον αναγνώστη και τον οδηγεί δέσμιον εκείθεν της μυθιστορίας…

Στην τελευταία συλλογή διηγημάτων Σε ξένο γήπεδο, που κυκλοφόρησε όλως προσφάτως, ο Πετσετίδης παίζει (εννοείται!) στο δικό του γήπεδο: μόνον που τώρα, πλάΙ στο διάχυτο ερωτισμό, τις μνήμες και τα απωθημένα της εφηβείας και της τότε επαρχίας, πλάι στα ανεκπλήρωτα όνειρα και ανολοκλήρωτους πόθους, δίπλα στον πυρετό του σκακιού που τον συνέχει, εμφανίζεται ο αδυσώπητος χρόνος – ο χρόνος όχι πλέον (μόνον) ως παρελθόν, αλλά (κυρίως) ως απειλή.

……………………………………………………………………………………………………………

Σε όλα τα διηγήματα κυριαρχεί η άδολη στάση του αφηγητή: απόμακρα, χαμηλόφωνα, υπαινικτικά, σχεδόν μουσικά – σαν μουσική τη νύχτα, μακρινή που σβήνει… Η αρχή του διηγήματος παρασύρει ενίοτε τον αναγνώστη σε άλλα γήπεδα, που παραπέμπουν σε δοκίμιο (όπως η γοητευτική πραγματεία περί μακαρονιών), το τέλος, όμως, παραμένει απροσδόκητο και πικρό.

……………………………………………………………………………………………………………..

Η συλλογή κλείνει με ένα ονειρικό, σκοτεινό και εφιαλτικό κείμενο («Η λιβελούλα»), όπου το φως δεν είναι, απλώς, γκρίζο, αλλά σάπιο…

Η περιπλάνηση μέσα στον τεράστιο και απειλητικό λαβύρινθο φαίνεται άκρως απειλητική- πλην μια μικρή, γαλάζια λιβελούλα σ’ ένα ξέφωτο προοιωνίζεται (ίσως) την αισιόδοξη μελλοντική πορεία του Πετσετίδη.»

Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος

«Ελευθεροτυπία», Βιβλιοθήκη, 9-Ιαν. 2004

Παπαγεωργίου - Ίνδικτος (2001)

Κριτικές

- Τοπικός του Λέοντος

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 04:00

Γράφτηκε από τον/την Administrator

…σίγουρα με τον Τροπικό του Λέοντος όχι μόνο δεν αναθεωρούμε τις θετικές κρίσεις, το αντίθετο- καθώς ο ίδιος εισέρχεται σε νέα αφηγηματικά σύνορα - , τις επαυξάνουμε, αντιλαμβανόμενοι το αέναον της υπερβολής. Γιατί πράγματι, στο πρόσφατο βιβλίο του ο Πετσετίδης ανατρέπει κάθε λογική ερμηνεία του σύγχρονου κόσμου˙ κάθε κατακτημένη σχέση κοινών θνητών˙ κάθε πρακτικό προσόν που μπορεί ένας άνθρωπος να διαθέτει˙ την ιστορική αλληλουχία, την πολιτική εκδοχή, την αστυνομική έρευνα, την εκδοτική εμπειρία, προσπάθεια ή απόπειρα, τη λογοτεχνική και κριτική αντιμετώπιση, την ποδοσφαιρική ικανότητα, την ερωτική υστερία, κάθε τεχνολογική ανακάλυψη, το αναγνωστικό δάνειο,, το μαθηματικό θεώρημα,κ.ο.κ.

Περισσότερα...