www.petsetidis.gr

Ο Σαμπατές Ζει

Ζήρας - Διαβάζω (1999)

Ο Δημήτρης Πετσετίδης, από το 1986, όταν δημοσίευσε σε ώριμη ηλικία την πρώτη συλλογή πεζών του, Δώδεκα στο δίφραγκο, εμμένει στη σύντομη πρόζα. Έχω επισημάνει και με άλλες ευκαιρίες ότι όσοι έχουν συμβάλει στην ανθοφορία του ελληνικού διηγήματος κατά τα τελευταία χρόνια (και ανάμεσά τους ο Πετσετίδης) στράφηκαν συνειδητά, γνωρίζοντας από μέσα τις σχέσεις ιδιοσυγκρασίας και γραφής, προς το διήγημα. Ο αφηγηματικός μινιμαλισμός, μ’ αυτή την έννοια, ανταποκρίνεται σε μια ορισμένη οπτική μικρογραφίας, όπου διευρύνονται και γίνονται καθαρότερες οι γραμμές ενός γεγονότος που διαφορετικά θα παρέμενε στη σκιά.

Περισσότερα...

Μαγκλίνης - Καθημερινή (1999)

Είναι, δυστυχώς, αλήθεια ότι με τις καλές και ευγενείς προθέσεις δεν γίνεται η καλή λογοτεχνία. Η σκέψη αυτή έρχεται στο νου διαβάζοντας τα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή «Ο Σαμπατές ζει και άλλες ιστορίες του γλυκού νερού» του Σπαρτιάτη διηγηματογράφου Δημήτρη Πετσετίδη (1940).

Περισσότερα...

Παγανός - Διαβάζω (1998)

Ο Δημήτρης Πετσετίδης ενσωματώνει στην τέχνη του ό,τι ουσιαστικότερο μας κληροδότησε η πεζογραφική μας παράδοση. Γεννημένος το 1940 έχει βιώσει σε τρυφερή ηλικία εμπειρίες από μια σκληρή εποχή, όπως ο Εμφύλιος, και μάλιστα στην επαρχία. Η εποχή εκείνη, μυθική σχεδόν για τους λογοτέχνες που γεννήθηκαν μια τουλάχιστον δεκαετία αργότερα, ήταν για όσους τη βίωσαν κάτι σαν καμίνι που ισχυροποίησε το χαρακτήρα τους. Απελευθέρωσε τους ανθρώπους από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ατομισμού, ενίσχυσε την πίστη τους σε κοινωνικές αξίες, τους έκανε ευαίσθητους απέναντι στην αδικία και τόνωσε τη διαθεσιμότητά τους σε έργα φιλαλληλίας.

Περισσότερα...

Κούρτοβικ - Τα Νέα (1998)

«Την εντύπωση της αυτοεπανάληψης μου δίνει και ο Δημήτρης Πετσετίδης (γ.1940) στο Ο Σαμπατές ζει. Βέβαια, ξέρει να διηγείται ιστορίες μ’ ένα ύφος γοητευτικό και γεμάτο μυστικούς απόηχους, ιδίως όταν αναφέρεται σε παιδικά βιώματα ή ακούσματα από τις δεκαετίες του ‘ 40 και του ‘ 50. Ωστόσο, φοβάμαι πως η φλέβα που χτύπησε με την πρώτη του συλλογή Δώδεκα στο δίφραγκο (1986) κοντεύει να εξαντληθεί. Και πως στο καινούργιο βιβλίο του η υποβολή τείνει να υποχωρήσει μπροστά στον εύκολο συμβολισμό ή τη χαριτολογία. Κάτι από την ποιότητα του παλιού μεταλλεύματος διατηρούν διηγήματα όπως τα «Παραπόδας», «Το Σεβρολετάκι», «Η μύηση».»

Δημοσθένης Κούρτοβικ

«ΤΑ ΝΕΑ», Τρίτη 24 Νοεμβρίου 1998

Θεοδοσοπούλου - Το Βήμα (1998)

«… Ο Δ.Πετσετίδης προτιμά τις στρογγυλεμένες και ακριβόλογες περιγραφές, που τις ταράζουν, από καιρού εις καιρόν, ειρωνικές νύξεις. Παρατηρούμε πως στα πρόσφατα διηγήματα ο συγγραφέας δείχνει μεγαλύτερη έγνοια για τη γλώσσα, φροντίζοντας να εναρμονίζεται ο βαθμός λογιότητας με τις περιγραφόμενες καταστάσεις. Πάντως παραμένει φειδωλός στους επιθετικούς προσδιορισμούς, τους οποίους και επιλέγει με ιδιαίτερη προσοχή.»

Μάρη Θεοδοσοπούλου

«ΤΟ ΒΗΜΑ», Κυριακή 30 Αυγούστου 1998