www.petsetidis.gr

Σε Ξένο Γήπεδο

Κούρτοβικ - Τα Νέα (2004)

«Με τα ελληνικά μυθιστορήματα να πάσχουν από παχυσαρκία (πολλές φορές και από παχυδερμία) και την ελληνική ποίηση να πάσχει εδώ και καιρό από αναιμία, το διήγημα φαίνεται να είναι το μόνο υγιές κλωνάρι της λογοτεχνίας μας. Εκεί θα βρούμε την υψηλότερη συγκέντρωση ποιότητας. Φέτος είχαμε αξιόλογες συλλογές από συγγραφείς δοκιμασμένους σ’ αυτό το είδος, όπως ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο Θανάσης Βαλτινός, ο Δημήτρης Πετσετίδης, αλλά και από νεότερους ή λιγότερο ασκημένους,…»

Δημοσθένης Κούρτοβικ

«ΤΑ ΝΕΑ», 3-4 Ιαν. 2004

Χατζητάτσης - Κυριακάτικη Αυγή (2004)

Τον Δημήτρη Πετσετίδη δεν τον γνώρισα από τα πρώτα διηγήματά του στο Δέντρο. Τον ανακάλυψα αργά˙(…) Η πρώτη εντύπωση ήταν ένα ξάφνιασμα. Ένας πεζογράφος από τη Σπάρτη, πατά στα μέτρα του Καζαντζή και του Ιωάννου. Στη συνέχεια μου αποκαλύφθηκαν οι ιδιάζουσες αρετές της αφηγηματικής του φωνής: η κατά πρόσωπο οπτική των γεγονότων, η δραστική, χωρίς φωτοσκιάσεις, γλώσσα του, η ζηλευτή οικονομία του υλικού και μια τρυφερή ευφορία που αναβλύζει από την αρσενική λιτότητα της διήγησης. Οι ιστορίες του Πετσετίδη κυλούν χωρίς πυροτεχνήματα˙ το παιδί που κουβαλά τα λιθάρια της Κατοχής και του Εμφυλίου,

Περισσότερα...

Παπαγιώργης - Αθηνόραμα (2004)

Σπαρτιάτης την καταγωγή και με θητεία στην ιδιωτική εκπαίδευση, ο Πετσετίδης δεν είναι από τους γραφιάδες που σηκώνουν μεγάλο μπαïράκι.

Ακόμη και το διήγημα – καλώς ή κακώς - , ως επιλεγμένο είδος, δηλώνει μετριοφροσύνη. Τα γούστα του όπως φαίνεται ταιριάζουν με την άσημη καθημερινότητα, με μικρογεγονότα που σωρεύονται, ξεχνιούνται με ισοζύγιο μια μελαγχολική αίσθηση κενού την οποία ο διηγηματογράφος πασχίζει να περισώσει με πολύ διακριτικά μέσα. Προτέρημα της γραφής του είναι μια ακούσια ομοιομορφία στις ιστορίες του, μια απουσία εμφάσεων - λες και η καρδιά του βρίσκεται ισοβίως σε καταστολή.

Κωστής Παπαγιώργης

«Αθηνόραμα», 19-26 Φεβρουαρίου ‘04

Σελλά - Καθημερινή (2004)

«Ποδοσφαιρική ορολογία διάλεξε ο συγγραφέας Δημήτρης Πετσετίδης για τη νέα συλλογή διηγημάτων του: «Σε ξένο γήπεδο», (εκδόσεις Πατάκη). Και παρότι και ποδόσφαιρο υπάρχει στις σελίδες του βιβλίου, ελάχιστη σχέση έχει το περιεχόμενο των διηγημάτων με το δημοφιλές άθλημα. Ο Σπαρτιάτης συγγραφέας – σταθερή χαμηλόφωνη παρουσία από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 – υπηρετεί με συνέπεια το διήγημα όλα αυτά τα χρόνια.

Οι ήρωές του, σ’ αυτή τη συλλογή, ακολουθούν, λίγο πολύ, τις δικές του νόρμες, ντύνονται με τις δικές του παραστάσεις. Μάχονται, δείχνουν να ελπίζουν, φαίνεται να αδιαφορούν για τις αντιξοότητες, για τις νέες συνθήκες και τελικά συνειδητοποιούν ότι παίζουν …εκτός έδρας, σε ξένο γήπεδο.

……………………………………………………………………………………………………………….

Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα βρίσκονται ή αισθάνονται ότι βρίσκονται οι ήρωες του Δημήτρη Πετσετίδη. Κουβαλούν εμπειρίες, πίκρες, διαψεύσεις, απογοητεύσεις. Αλλά και τη διάθεση να συνεχίσουν.

Όλγα Σελλά

«Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28 Φεβρ. 2004

Παπαγεωργίου - Άνοιξη (2004)

«… Σε όσους δεν γνωρίζουν το έργο του Πετσετίδη η συλλογή «Σε ξένο γήπεδο» είναι ικανή για μια πρώτη γνωριμία , ίσως είναι και η καλύτερη. Μπορεί να λειτουργήσει ως ο μίτος της Αριάδνης ώστε το νήμα να τους οδηγήσει στα προηγούμενα έργα του ( μια νουβέλα και ακόμη τέσσερις συλλογές διηγημάτων) αληθινούς ογκόλιθους αριστερής ματιάς στα τεκταινόμενα, πραγματικά στολίδια για τη σύγχρονη πεζογραφία μας, ακραία λογοτεχνικά ερεθίσματα που λειτουργούν και ως ιστορίες – ανεπίσημες και γι’ αυτό ανεκτίμητες - , αναφοράς. Και για μην πολυλογώ, η ελληνική περιφέρεια σε όλο της το μεγαλείο, την παράδοσή της, την ιστορικότητά της, την καλλιέργειά της, τα έθιμα και τις συνήθειές της, το τοπικό ποδόσφαιρο εν τέλει. Γιατί υπάρχει – ευτυχώς -, ένας σκληρός πυρήνας περιφερειακών διηγηματογράφων, ο οποίος εκφράζει ότι προοδευτικότερο καταγράφεται στη σύγχρονη ελληνική πολιτισμική και ιστορική πραγματικότητα.

Χρίστος Παπαγεωργίου

«Δρομολόγιο», τ.3, Άνοιξη 2004