Παπαδημητρακόπουλος - Ελευθεροτυπία (2004)

Κριτικές

- Σε Ξένο Γήπεδο

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 04:01

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«… Με λιτά και καίρια εκφραστικά μέσα και ώριμη πλέον τεχνική, με σύντομες και υπαινικτικές αναφορές, ο Πετσετίδης καταφέρνει, με την αφηγηματική του μαγγανεία, να υπερβεί το ιστορικό γεγονός και να αναγάγει καταστάσεις και πρωταγωνιστές στην περιοχή των σύγχρονων μύθων.

Η συγγραφική του σαγήνη βρίσκει τους πιο συναρπαστικούς τόνους της όταν (κατά τη χθαμαλή και γραμμική ανάπτυξη της αφήγησης) εισβάλλει ξαφνικά ένα ποιητικό, απολύτως υπερρεαλιστικό στοιχείο, που αφαρπάζει τον αναγνώστη και τον οδηγεί δέσμιον εκείθεν της μυθιστορίας…

Στην τελευταία συλλογή διηγημάτων Σε ξένο γήπεδο, που κυκλοφόρησε όλως προσφάτως, ο Πετσετίδης παίζει (εννοείται!) στο δικό του γήπεδο: μόνον που τώρα, πλάΙ στο διάχυτο ερωτισμό, τις μνήμες και τα απωθημένα της εφηβείας και της τότε επαρχίας, πλάι στα ανεκπλήρωτα όνειρα και ανολοκλήρωτους πόθους, δίπλα στον πυρετό του σκακιού που τον συνέχει, εμφανίζεται ο αδυσώπητος χρόνος – ο χρόνος όχι πλέον (μόνον) ως παρελθόν, αλλά (κυρίως) ως απειλή.

……………………………………………………………………………………………………………

Σε όλα τα διηγήματα κυριαρχεί η άδολη στάση του αφηγητή: απόμακρα, χαμηλόφωνα, υπαινικτικά, σχεδόν μουσικά – σαν μουσική τη νύχτα, μακρινή που σβήνει… Η αρχή του διηγήματος παρασύρει ενίοτε τον αναγνώστη σε άλλα γήπεδα, που παραπέμπουν σε δοκίμιο (όπως η γοητευτική πραγματεία περί μακαρονιών), το τέλος, όμως, παραμένει απροσδόκητο και πικρό.

……………………………………………………………………………………………………………..

Η συλλογή κλείνει με ένα ονειρικό, σκοτεινό και εφιαλτικό κείμενο («Η λιβελούλα»), όπου το φως δεν είναι, απλώς, γκρίζο, αλλά σάπιο…

Η περιπλάνηση μέσα στον τεράστιο και απειλητικό λαβύρινθο φαίνεται άκρως απειλητική- πλην μια μικρή, γαλάζια λιβελούλα σ’ ένα ξέφωτο προοιωνίζεται (ίσως) την αισιόδοξη μελλοντική πορεία του Πετσετίδη.»

Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος

«Ελευθεροτυπία», Βιβλιοθήκη, 9-Ιαν. 2004