Θεοδοσοπούλου - Εποχή (1991)

Κριτικές

- Το Παιχνίδι

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 02:23

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«…Όταν και μόνο η αναφορά στην Αντίσταση και τον Εμφύλιο θεωρείται αδιάφορη και σχεδόν ενοχλητική – μια παρωχημένη ιστορία προ πολλού εξαντλημένη – αυτός εμμένει σε διηγήσεις που αντλούν ερεθίσματα από εκείνα τα χρόνια. Όταν ο αναγνώστης είναι το χαϊδεμένο παιδί του συγγραφέα που ενδίδει – ίσως λίγο υστερόβουλα – στη συναισθηματική αδυναμία του κοινού ικανοποιώντας τη νωχέλεια και την αυταρέσκειά του, ο Δ.Π. επιμένει να αφήνει το διήγημα του μετέωρο, χωρίς να κατονομάζει σαφώς τις καταστάσεις, υπονοώντας τις πολλαπλές τους εκδοχές. Και η κατάληξη συχνά δίβουλη, αναστρέφει απότομα τη μυθοπλασία σαρκάζοντας. ………………………………………………………………………………………………………………

Στα 14 διηγήματα της πρώτης συλλογής επικρατεί μια συγκίνηση που διασκεδάζεται με την παρέμβαση του ενήλικα αφηγητή. Σε αντίθεση, στο δεύτερο βιβλίο το φορτίο φαίνεται να παραμερίζεται και στη θέση του έρχεται μια πικρή ειρωνεία για τα αλλοτινά που βαθαίνει σε σαρκασμό όταν αγγίζει τη σημερινή, ιδεολογικά μίζερη αλλά τρυφηλή καθημερινότητα. Τα παιχνίδια των παιδιών δίπλα στις ερωτικές ανησυχίες εκείνων των εφήβων. Ήθη και έθιμα του Μωριά, η τιμή και οι κουμπουροφόροι συντροφεύουν την πείνα σε όλα τα επίπεδα, με λακωνικό χιούμορ και απότομα χρονικά περάσματα που τονίζουν τις αντιθέσεις. Ο εφησυχασμός και η ανία καλλιεργούν την επιμονή της μνήμης, καθώς στρέφεται σχεδόν ανακριτικά στα χρόνια που ο θάνατος ήταν καθημερινή απειλή με φτηνό αντίτιμο.»

Μάρη Θεοδοσοπούλου

«Η ΕΠΟΧΗ», Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 1991