www.petsetidis.gr

Βενέτης - Μανδραγόρας (1995)

Ο αφηγηματικός οίστρος του Δημήτρη Πετσετίδη στη συλλογή διηγημάτων «Επίλογος στα χιόνια» είναι ο πρόλογος που ανοίγει την πόρτα της διάθεσης του αναγνώστη να διαβάσει χωρίς διακοπές το βιβλίο του.

Έχει, άραγε, σημασία αν κατατάσσεται στη «σχολή Ιωάννου» ή αν έχει αποδεχθεί «τους γνωστούς εκφραστικούς κανόνες» και «ενδιαφέρεται μόνο μέσα από μικρές, κάποτε αδιόρατες, εκτροπές των θεματικών του μοτίβων και την εμπλοκή του αφηγητή στη δράση, να πετύχει το γοητευτικό διφορούμενο και το ανοίκειο» – όπως έγραψε στο περιοδικό «το Δέντρο» ο Τάσος Γουδέλης;

Κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο Δημήτρης Πετσετίδης είναι ένας γοητευτικός παραμυθάς, κομίζει μνήμες εποχής και ιστορίες προσωπικές και συλλογικές που, μετά την ανάγνωση, αφήνουν τη γεύση της αδιόρατης ειρωνείας και μιας αγεφύρωτης με τα συμβάντα νοσταλγίας. Ούτε το διφορούμενο τον ενδιαφέρει – και πολύ περισσότερο το ανοίκειο δεν είναι στις προθέσεις του.

Γράφει μια γλώσσα που, όπως σωστά επισημαίνει ο Τάσος Γουδέλης στο ίδιο κριτικό του σημείωμα, «συνεχίζει με τον καλύτερο τρόπο την αφηγηματική παράδοση της ελληνικής διηγηματογραφίας», μια γλώσσα αληθινή και το μόνο που δεν επιζητεί είναι η εύκολη παρέμβαση του αφηγητή στην κρίση και τη συναισθηματική διαστρωμάτωση του αναγνώστη.

Τα διηγήματα «Πανχατυπιακός Α. Ο..», «Ο Ερρίκος» και «Θεωρήματα επαρχιακών ερώτων» είναι πρότυπα διηγηματικής τέχνης και εκφραστικής τελειότητας, στο είδος που αναφέραμε. Το βιβλίο ανοίγει με τον «Επίλογο» και κλείνει έξυπνα με τη συνέχειά του «Στα χιόνια» – η ζεύξη των οποίων δημιουργεί και τον τίτλο της συλλογής.

Θανάσης Βενέτης

Περιοδικό «ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ», τεύχος 6-7, Ιανουάριος – Ιούνιος 1995