Τσαούσης - Το Έθνος (1994)

Κριτικές

- Επίλογος στα Χιόνια

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 02:52

Γράφτηκε από τον/την Administrator

«… Εδώ, όμως, ο συγγραφέας δεν αφηγείται ιστορικά γεγονότα, αλλά όλα εκείνα τα παιδικά και εφηβικά καμώματα, που προσδιορίζουν όμως τη ζωή των μεγάλων, μέσω μιας σάτιρας άλλοτε χαριτωμένης και συχνά καταλυτικής.

Ετσι, το διήγημα «Πανχατυπιακός Α.Ο.» σατιρίζει πικρά την αφαίμαξη της χώρας από τη μετανάστευση, στο «Αίνιγμα» απολαμβάνεις την οικογενειακή θεατρικότητα, στο «Φίλος και συμμαθητής» το γελοίο γεννιέται συγκλονιστικά από το τραγικό και αντίστροφα, στο «Στην άλλη όχθη»(από τα καλύτερα διηγήματα του βιβλίου) η πέτρα – πατάτα στη χόβολη εικονίζει εγκαυστικά την υλική μας πενία (και πώς πεινασμένος να επανορθώσεις τα ερείπια…), στο «Ο μητροκτόνος»(άλλο από τα καλά κομμάτια του βιβλίου) η εφιαλτική ακούσια εκτέλεση της μητέρας από το γιό και η ενσυνείδητα αποτυχημένη προσπάθεια για εκδίκηση ύστερα από χρόνια, αγγίζουν ως τα κατάβαθα την ψυχή του αναγνώστη, που έχει μιαν ακόμα ευκαιρία να βεβαιωθεί για την πίστη του Ελληνα στην ειρήνη – που του την αρνούνται κατά καιρούς….Αλλά στο διήγημα «Συνοπτικές διαδικασίες» είναι η εξαχρείωση από το μίσος που κυριαρχεί και ο άνθρωπος γίνεται άθυρμά του.

Ξεχωρίζει, επίσης, για τη σάτιρά του της ανοησίας που χαρακτηρίζει πολλούς «λειτουργούς» του δημοσίου, το διήγημα «Προφορική ενημέρωση της υπηρεσίας», καθώς και το «Θεωρήματα επαρχιακών ερώτων»με τη νοσταλγική αναπόληση της αυθορμησίας τρυφερών συναντήσεων.

Ως πρώτο κείμενο δημοσιεύεται το «Επίλογος» και τελευταίο το «Στα χιόνια», που συνθέτουν και τον τίτλο της συλλογής: Και τα δυο, προσπάθειες απόδρασης από την χύδην πραγματικότητα, που όμως δεν κατορθώνεται…

Ο Δημήτρης Πετσετίδης και με αυτό το βιβλίο του διηγημάτων (τα προηγούμενά του: «Δώδεκα στο δίφραγκο» και «Το παιχνίδι») αποδείχνει την ικανότητά του να αφηγείται βιοτικά πεπραγμένα αναπλάθοντάς τα με τέχνη μέσω της φαντασίας του και των θέσεών του απέναντι στη ζωή, χωρίς παθιασμένα φωνάγματα ή μεμψίμοιρους «στοχασμούς», αλλά με τον απλό λόγο που γεννιέται από την βεβαιότητα ότι «σκιάς όναρ ο άνθρωπος» μα και δυναμική ύπαρξη.»

Κώστας Τσαούσης

«ΕΘΝΟΣ», 23 Απριλίου 1994