Άρθρα
Καθηγητής Παπαδιαμάντης
- Λογοτεχνία
- - Άρθρα
- Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2011 16:16
- Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Πετσετίδης
Καθηγητής Παπαδιαμάντης
Είναι κάτι φορές που με πιάνει δυσθυμία όταν κάποιος νεόκοπος πεζογράφος ερωτώμενος απαντά ότι δάσκαλός του στην ευγενική ενασχόληση με τη διηγηματογραφία υπήρξε ο Παπαδιαμάντης. Και αν επρόκειτο για ευάριθμο πλήθος περιπτώσεων θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει το θέμα, φοβάμαι όμως ότι πρόκειται περί θεσμοθετημένου κανόνος. Δάσκαλος των πάντων ο Παπαδιαμάντης , ομού μετά του Βιζυηνού.
Ατυχώς εγώ δεν είχα την ευτυχία στα πρώτα μου διαβάσματα να απολαύσω τη γοητεία της γραφής του Παπαδιαμάντη. Θυμάμαι ένα διήγημά του, εν διασκευή, σε ένα παιδικό περιοδικό στις αρχές της δεκαετίας του '50: Το σπίτι της κοκκώνας, τότε που στην επαρχιακή πόλη όπου ζούσα η λέξη "κοκόνα" άλλη σημασία είχε στην ντοπιολαλιά της παιδικής μου παρέας.
Για τον Ηλία Πετρόπουλο
- Λογοτεχνία
- - Άρθρα
- Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 02:04
- Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Πετσετίδης
Ελπίζω πως, οι νεοέλληνες δεν θα απαιτήσουν εις το μέλλον τα οστά όσων συγγραφέων μας, ή καλλιτεχνών, έζησαν στο Παρίσι, αγάπησαν το Παρίσι, πέθαναν στο Παρίσι… (ο Κουραδοκόφτης)
Κάθε διήγημα είναι μια μορφή παγίδας
- Λογοτεχνία
- - Άρθρα
- Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 01:59
- Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Πετσετίδης
Μερικές φορές έχω κατά νουν ένα θέμα. Και περνά ο καιρός, μπορεί να είναι αυτός μήνες ή χρόνια. Κάποια μέρα, φαίνεται ότι η ιστορία έχει ωριμάσει πλέον, κάθομαι και γράφω το διήγημα. Άλλες φορές μονοκοπανιά, άλλες γράφω κομματιαστά, σελίδα – σελίδα ή παράγραφο – παράγραφο. Μπορεί ύστερα από ευάριθμες επί μέρους διορθώσεις να θεωρήσω το αποτέλεσμα αυτής της γραφής οριστικό, άλλοτε πάλι, καταπιάνομαι με το ίδιο θέμα και βγαίνει ένα διαφορετικό ως προς τη μορφή του διήγημα.
Η γενιά του Ταχυδρόμου και η σχολή του Αντί
- Λογοτεχνία
- - Άρθρα
- Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 14 Ιουλίου 2010 01:49
- Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Πετσετίδης
Στην ελληνική μεταπολεμική γελοιογραφική σκηνή μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’50 κυριαρχούν οι πολιτικές γελοιογραφίες του Φωκ. Δημητριάδη και οι κοινωνικού περιεχομένου γελοιογραφίες που δημοσιεύονται στα λαϊκά περιοδικά, κυρίως στα περιοδικά Θησαυρός και Ρομάντζο. Είναι μια εποχή όπου ευδοκιμεί η εξωστρεφής γελοιογραφία. Τα θέματα πολιτικών και κοινωνικών γελοιογραφιών είναι κατ’ εξοχήν λαϊκότροπα, το χιούμορ που αποπνέουν εγγίζει περισσότερο την αισθητική του Καραγκιόζη, η λαϊκή σάτιρα εκφράζεται ποικιλοτρόπως με εμφανή και αισθητώς χοντροκομμένα συστατικά.
Σελίδα 2 από 2
« ΈναρξηΠροηγούμενο12ΕπόμενοΤέλος »