Ο φίλος μου Ηλίας
- Λογοτεχνία
- - Άρθρα
- Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 05 Μαρτίου 2013 12:27
- Γράφτηκε από τον/την Δημήτρης Πετσετίδης
Ο φίλος μου Ηλίας Χ, Παπαδημητρακόπουλος
Με τον Ηλία είμαστε παιδικοί φίλοι. Τον γνώρισα όταν ήταν 50 χρόνων κι εγώ 40. Αυτός και στα 80 του παραμένει παιδί, αλλά και κορυφαίος χειριστής του λόγου.
Μανιακός με την τυπογραφική επιμέλεια του κειμένου, βαθύς γνώστης της ελληνικής γλώσσας. Αν γινόταν θα τύπωνε ακόμη τα κείμενά του με υπογεγραμμένες. Και θα τις είχε γράψει με μαρκαδόρο χοντρής γραφής, έτσι συνηθίζει να γράφει τα λεπτών αποχρώσεων ωραία διηγήματά του.
Του είχα στείλει να διαβάσει τα χειρόγραφα –από πού κι ως πού χειρόγραφα τα γραμμένα στον υπολογιστή; θα μου έλεγε τώρα-, από τις «Λυσσασμένες αλεπούδες». Υπήρχε και το ομώνυμο διήγημα ανάμεσά τους.
Με ρώτησε: -Τι τίτλο θα βάλεις στο βιβλίο;
- Σκέφτομαι «Κομμωτήριο ανδρών», απάντησα.
-Μη γίνεσαι μαλάκας! Έχεις το διήγημα «Λυσσασμένες αλεπούδες» και τολμάς να σκεφτείς κάτι άλλο για τίτλο;
Έχουμε περπατήσει μαζί συνομιλώντας στους δρόμους της Αθήνας, έχουμε πάει παρέα να ψωνίσει τροφές για τα σκυλιά και για τα γατιά, που έχουν βρει φιλόξενη στέγη στο σπίτι του στην Πάρο.
Και θυμάμαι τη θλίψη του όταν «έφυγαν» σε μικρή χρονική απόσταση η μια από την άλλη , η Κούλα, η Κάρμεν και η γλυκιά του Μπίτσι Μπα. Τρεις πανέμορφες και πανέξυπνες γάτες.
Μιλούσαμε και μιλάμε συχνά με το τηλέφωνο, που όταν το σηκώνει η γυναίκα του, η Νιόβη-όλα τα βιβλία του αφιερωμένα σε αυτήν-με αναγγέλλει έτσι:
-Ηλία, ο «ταχτικούλης» μας.
Ο Ηλίας ήταν άταχτο παιδί στον Στρατό, φορούσε ζιβάγκο πολιτικό μέσα από την επίσημη στολή με τα γαλόνια. Και έγραφε κανονικά – αυτός θα έγραφε και πού - όλους τους κούφους και επηρμένους γαλονάδες.
Έχω φυλάξει μια γνωμοδότηση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Στρατιωτικής Ιατρικής που μου είχε στείλει μαζί με τα σχόλιά του. Την παραθέτω με τα σχόλια εντός παρενθέσεως: …διότι ο μαθητής VI (ήτοι εκτοετής) Γ.Ν. συνήψε ερωτικάς σχέσεις μετά της δίδος ( αντί του όρου: ξεκωλιάρα) Ν.Α. κατοίκου Θεσσαλονίκης , εις ην υπεσχέθη γάμον, θεωρούμενος , ως αύτη αιτιάται, υπεύθυνος της εγκυμοσύνης της (!) …………………………………………………………………………….
Δια ταύτα
Το Συμβούλιον αποφαίνεται παμψηφεί υπέρ της εκ της Σχολής αποβολής του εγκαλουμένου μαθητού VI Γ.Ν. (τα χτήνη, τον έδιωξαν.)
Μετά έγινε στρατηγός και στην ελληνική Λογοτεχνία. Εικονοκλάστης και εκεί, έχω τη γνώμη ότι εμφύσησε νέα πνοή στη γραφή της μικρής φόρμας.
Ο Ηλίας ξανάχτισε στα λογοτεχνικά οικόπεδα εκ βάθρων τον Πύργο της Ηλείας , μια πόλη, όπως γράφει, με χαμηλούς ορίζοντες , με ατέλειωτες βροχές, με λάσπες, με το ιδιαίτερα απομονωμένο επαρχιακό της περιβάλλον, και την έκανε να φαντάζει πλήρης ευδίας και γοητείας στα αφηγήματά του.
Κρατώ στα συρτάρια μου ένα πλήθος από επιστολές του, ακόμη και τηλεγραφήματα , τα οποία συνήθιζε να στέλνει για εορτές και άλλες περιπτώσεις χαριτολογώντας. Το 1990 υποβάλλεται σε εγχείρηση και άμα του πέρατος, είναι παραμονές Χριστουγέννων , λαβαίνω το εξής τηλεγράφημα: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΗΜΕΤΕΡΟΣ ΟΥΡΟΛΙΘΟΣ ΜΕΤΕΞΕΛΙΧΘΗ ΕΙΣ ΑΕΡΟΛΙΘΟΝ ΑΠΑΛΛΑΞΑΣ ΗΜΑΣ. ΗΛΙΑΣ
Ερωτικός συγγραφέας και ερωτικός άνθρωπος , μου γράφει διαβάζοντας ένα διήγημά μου : «Πλήν εγώ όταν η ξαδέρφη μου μού έραβε το κουμπί θα της χούφτωνα, τουλάχιστον, το στήθος : Τα όνειρα ξεκινάνε από κάποια σάρκα…»
Εκείνο όμως το στήθος που χούφτωσε με πάθος και του μετέδωσε ρίγος και ηδονική απόλαυση είναι αυτό της Λογοτεχνίας.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα : Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012